Het Straatsyndicaat is een breed burgerplatform, inclusief (ex-) straatbewoners, dat de wooncrisis met dak- en thuisloosheid als pijnlijke uitlopers onder de aandacht wil brengen. Dat doet het door middel van acties, het voorstellen van projecten met oog voor straatbewoners en het delen van verhalen van mensen die rechtstreeks getroffen worden door de wooncrisis. Het Antwerps Straatsyndicaat voert o.a. campagne om de vaak verborgen problematiek van dak- en thuisloosheid zichtbaar te maken met affiches die her en der verschenen in het straatbeeld.
Cindy Verstraeten:”Vanuit het straatsyndicaat bevestigen we dat binnen de huidige gecreëerde schaarste ten gevolge van politieke beleidskeuzes opvang en noodopvang nodig zijn. Deze opvang dient echter te kaderen binnen een breed geschakeerd huisvestingsbeleid. Niet de zorgvraag maar wel een aanbod van diverse vormen van kwaliteitsvolle huisvesting dient hierbij het uitgangspunt te zijn. Opvang mag niet meer zijn dan een tijdelijke noodoplossing op weg naar een stabiele
woonomgeving waarbinnen, zo nodig, een aanbod aan zorg verleend kan worden.”
Dakloosheid is geen keuze maar het falen van beleid
Terwijl de berichtgeving over stijgende woningprijzen grotendeels lijkt gericht op koopwoningen, blijft de dagdagelijkse realiteit van dak- en thuisloosheid buiten beeld. Mensen worden gedwongen om op straat te leven, te verblijven in steeds beperktere opvangfaciliteiten of moeten een beroep doen op familie, vrienden en kennissen voor tijdelijk onderdak. Cindy: “Het werkelijke aantal thuislozen is wellicht nog veel hoger omdat veel mensen onder de radar blijven vanwege tijdelijke noodoplossingen. Het is belangrijk om te benadrukken dat dakloosheid het gevolg is van politieke en maatschappelijke keuzes, en niet van individuele beslissingen. Mensen raken dakloos door een gebrek aan betaalbare woningen. Ook jongvolwassenen worden hierdoor getroffen, vaak zonder zelf voor een leven op straat te kiezen.”
Tijd om van Antwerpen een echte thuishaven te maken
Het is beschamend om te zien hoe daklozen uit het straatbeeld worden geweerd via verschillende maatregelen, terwijl er in het politiek speelveld stilte heerst als het gaat om structurele oplossingen voor de wooncrisis. Het straatsyndicaat ijvert voor een breed geschakeerd huisvestingsbeleid waarin plaats is voor aangepaste woonvormen waar mensen ruimte krijgen om eigengereid hun kijk op wonen waar te maken. Dit impliceert ook een beleid dat aandacht besteedt aan de toegankelijkheid en bruikbaarheid van de publieke ruimte als deel van de woonomgeving. Om die reden ijvert het straatsyndicaat voor voldoende bruikbaar straatmeubilair, publieke sanitaire voorzieningen en toegankelijke opbergruimte voor persoonlijke spullen.
